A w Oszu przywitali nas ludzie z wiadrami i baniakami z wodą

Koniec przygody z Tadżykistanem. Na granicy nieoczekiwanie spotkaliśmy 2 kobiety z rodziny Luli, z którą to rodziną spędziliśmy wspaniałe popołudnie w Luli mahalla pod Chodżentem.
Laski spieszyły do Biszkeku. Pewnie na bazar Dordoy. Naszym celem był pobliski Batkien bo w samym Oszu mieliśmy pojawić się dopiero na następny dzień.

Podobnie jak przy wjeździe do Tadżykistanu miesiąc temu, również i teraz nie obyło się bez drobnych podejrzeń pograniczników. Ich nieufność do paszportów tymczasowych potęgowała jeszcze twarz Doroty, która to nijak nie pasowała pogranicznikom do twarzy z paszportu. W marcu problemem okazał się zupełnie pusty dokument (stary paszport okazaliśmy tylko po stronie kirgiskiej, aby strona tadżycka przystawiła pieczęć już w nowych dokumentach). Tym razem paszportami zainteresował się kirgiski pogranicznik. Problem dotyczył nawet nie tyle mniejszej pojemności dokumentu i treści „paszport tymczasowy”, co braku jakichkolwiek pieczęci kirgiskich (powiedzieliśmy, że wjechaliśmy 40 dni wcześniej dokładnie tą samą drogą). Pogranicznik bardzo chciał zobaczyć stare paszporty, ale ostatecznie machnął ręką i przybił pieczęć wjazdową.

Info praktyczne:
1. taxi z Chodżentu do Isfary powinno kosztować 10 TJS (tadżycki somoni) za osobę – cena lokalna (jak z dużym bagażem to mogą na wydrę policzyć za dodatkową osobę). Marszrutka kosztuje ok. 7 TJS).
2. taxi z Isfary do Batkienu powinno kosztować 10 TJS za osobę (Marszrutka teoretycznie kosztuje ok. 4 TJS, ale godziny odjazdu nie pokrywały się zupełnie z tablicą na dworcu, więc ostatecznie wzięliśmy taksę i nie znamy dokładnej ceny marszrutki).
3. Przejazd z Batkien do Osza marszrutką to koszt 307,5 KGS (kirgiski som) za osobę.

1 PLN = ok. 18 KGS;
1 PLN = ok. 2 TJS

Marcowy Batkien żegnał nas kwitnącymi drzewkami owocowymi. Ale drzewa nie były jeszcze zielone. Kwietniowy Batkien nie był już biało-różowy i pachnący wiosną. Był za to soczyście zielony i ową zielenią raczył nas na każdym kroku.

Zresztą cała droga do Osza miała już więcej wspólnego z zielenią niż marcowymi beżami i szarościami. Wzgórza i pagórki na trasie Batkien-Osz gęsto pokrywa już trawa. Podobnie z polami, które nie są już tylko zaoraną suchą ziemią lub błotem. Pierwsze tegoroczne jabłka mogą pojawić się już w maju.

Osz powitał nas ludźmi z wiadrami z wodą. Okazało się, że cały dzień brakuje dostaw z wodą. Podobno bezpośrednią przyczyną niedoboru wody są mizerne deszcze oraz ogólnie słaba zima (co zresztą możemy potwierdzić, bo siedzieliśmy na miejscu od grudnia do marca).

Przed nami kilka ciekawych spotkań. Po pierwsze odwiedziny w naszej Luli mahalla, po drugie pokręcenie się po pobliskim Dżalalabadzie (ok. 60 km od Osza), gdzie mieszkają krewniacy Luli z mahalli pod Chodżentem. Ale najważniejsze będzie spotkanie (jeszcze niepewne, ale bardzo na tę możliwość liczymy) z pewną osobą, która prawdopodobnie rzuci zupełnie nowe światło na, już w miarę przez nas uporządkowane, notatki i nieźle w nich namiesza.

W Dolinie Fergańskiej nic w końcu nie jest tak proste i oczywiste, jak mogłoby sprawiać wrażenie przy pierwszej i krótkiej (jak nasza) wizycie :)

Ps. 20.04 - poprawka - niedobór wody ma związek z bardzo obfitymi opadami deszczu sprzed kilku dni, które doprowadziły do gwałtownego wezbrania wód w górskich potokach co w dalszej kolejności doprowadziło do zanieczyszczeń miejskiego zbiornika retencyjnego. Wody nie ma już 2 dni. Być może będzie dzisiejszej nocy albo jutro. A tymczasem pielęgnujemy brud i śmierdzimy w najlepsze, ganiajac od czasu do czasu z baniakami do kanaliku w parku.

Komentarze (0)